dno II
dolna ścianka jakiegoś przedmiotu
Serwis ten był nalany ode dna po brzegi Piankami i cukrami białemi jak śniegi (XII) Koźlak, jak przewrocone kubka dno wypukłe, Lejki, jako szampańskie kieliszki wysmukłe (III) Uderza w dno gitary, na wylot ją wierci, Schylił się na bok Ryków i tak uszedł śmierci (IX). To wyrzekłszy, przewrócił talerz dnem do góry Na znak, że jeść nie będzie, i milczał ponury (XII). Bo lekka, ciepłem letnim powoli rozgrzana, Roztopiła się lodu cukrowego piana I dno odkryła, dotąd zatajone oku (XII)
Czlowiek ↔ Czlowiek jako istota spoleczna ↔ Człowiek pracujący ↔ Zajęcia i zawody ↔ Zasady